Kolorem dominującym w stroju łowickim był pomarańcz, który zestawiano z zielenią, cynobrem (czerwienia wpadającą w pomarańcz), fioletem i bielą. Wyszywanie odgrywało w kulturze łowickiej znaczącą rolę i wszystkie kobiety mieszkające w tym regionie własnoręcznie zdobiły swoje ubrania pięknymi haftami. Haftowano koszule, chustki, serdaki. Początkowo głównym motywem haftu na strojach były bratki, potem najważniejszą ozdobą stały się róże. Do uszycia sukni i spodni w strojach łowickich używało się wełnianych tkanin w pionowe pasy, stąd wzięło się popularne określenie tych ubiorów – „pasiaki”. Kobiety nosiły na głowach chustki. Chustki miały formę kwadratu o długości boku równej 75 centymetrów, czyli były duże. Szyto je z wełny (były to tzw. szalinówki), jedwabiu (zwane jedwabnicami) i białego płótna. Chusty z jedwabiu i płótna wiązano najczęściej do tyłu, a te z wełny miały wiązanie pod brodą.
Wełniak, nazywany też kiecką, miał formę spódnicy połączonej ze stanikiem. Spódnica wełniaka była bardzo szeroka, uszyta nawet z sześciu metrów materiału. Zależnie od okresu, była długa niemal do kostek lub krótsza, tylko do kolana. Na spódnicę zakładano zapaskę, obszerny, wełniany fartuch, także w paski. Stanik wełniaka wyróżniał się prostym krojem. Był w tym samym kolorze co pasiak lub szyty był z czarnego aksamitu. Kobiece koszule, tak zwane bielunki, miały szerokie rękawy zakończone mankietami, a przy szyi znajdował się wykładany, zwykle duży kołnierzyk. Bielunki szyte były z lnu lub bawełny. Do świątecznego stroju łowickiego kobiety zakładały czarne trzewiki na obcasie. Długość cholewki takiego buta sięgała do połowy łydki, a sznurowadła były w kolorze czarnym, czerwonym albo różowym. Do tego zakładano koniecznie korale – czerwone (prostokątne wałeczki z koralu) lub sznury bursztynów.
link
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz